Absolwenci studiów medycznych wychodząc na rynek pracy, stają przed pewnym dylematem: jaką formę prowadzenia działalności leczniczej wybrać?
Jedną z zasad naszego ustroju jest swoboda działalności gospodarczej, co oznacza, że podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach.
Działalność lecznicza prowadzona na własny rachunek będzie działalnością gospodarczą, a zatem lekarz, który zdecyduje się prowadzić działalność leczniczą na swoje konto, stanie się przedsiębiorcą.
Nie zawsze jednak tak będzie, gdyż można prowadzić działalność leczniczą w ramach istniejącego już podmiotu leczniczego, nie na swój rachunek, lecz na rzecz tego właśnie podmiotu, np. jako pracownik. Możliwości jest jeszcze więcej, a zatem decyzja, w jakiej formie realizować się np. po uzyskaniu dyplomu lekarza, może nie być łatwa do podjęcia.
Dla ułatwienia prezentujemy w tym miejscu najważniejsze formy w jakich można prowadzić działalność leczniczą:
- Podmiot leczniczy może być założony przez osoby fizyczne i prawne, fundacje i stowarzyszenia, po wpisaniu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzi działalność leczniczą, ale może też prowadzić inną działalność, a osoby, które je założyły (np. lekarze będący wspólnikami zakładanej spółki z o.o.), nie mają obowiązku osobistego udzielania świadczeń zdrowotnych. Jest to prowadzenie działalności na większą skalę niż w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej.
- Indywidualna praktyka lekarska to nic innego jak jednoosobowa działalność gospodarcza, którą prowadzimy po zarejestrowaniu w CEIDG i w rejestrze praktyk lekarskich prowadzonym przez Izby Lekarskie. Ważną cechą tej formy prowadzenia działalności leczniczej jest osobiste jej prowadzenie (prywatne gabinety lekarskie).
- Umowa kontraktowa B2B jest umową o udzielanie świadczeń w przypadku, gdy lekarz ma zarejestrowaną własną praktykę lub podmiot leczniczy i zawiera umowę z innym podmiotem, np. szpitalem. Umowę B2B można zawrzeć jako podmiot leczniczy czy lekarz prowadzący indywidualną praktykę lekarska.
- Umowa zlecenia, inaczej umowa o świadczenie usług, jest umową cywilnoprawną. Lekarz nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej i na taką umowę zostaje zatrudniony np. w szpitalu czy innym podmiocie leczniczym.
- Umowa o pracę to najbardziej sformalizowana umowa, którą charakteryzuje stosunek podrzędności pracodawca – pracownik, jej treść w dużej mierze jest regulowana przepisami prawa pracy. Lekarz nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej i na taką umowę zostaje zatrudniony np. w szpitalu czy innym podmiocie leczniczym.
Zarówno założenie podmiotu leczniczego, jak i rejestracja prywatnej praktyki lekarskiej zmierza do prowadzenia działalności leczniczej na własny rachunek.
Kontrakt B2B nie jest formalnie odrębną formą działalności leczniczej, a jedynie rodzajem umowy pomiędzy dwoma podmiotami prowadzącymi działalność leczniczą na własny rachunek np. spółką lekarską (podmiot leczniczy), lekarzem prowadzącym indywidualną praktykę lekarską, a z drugiej strony np. publicznym szpitalem (publiczny podmiot leczniczy).
Umowa zlecenia, umowa o pracę to możliwe formy zatrudnienia w podmiocie leczniczym, na rzecz którego będziemy świadczyć swoje usługi nie stając się tym samym odrębnym uczestnikiem (podmiotem) obrotu gospodarczego.
Autor
Paweł Stachwiuk
